AI przewiduje, kiedy umrzesz

https://themirror.com/news/us-news/scientists-create-ai-claim-pr…

Naukowcy opracowali algorytm, który wykorzystuje historię życia danej osoby do przewidywania jej przyszłości. Jest on dokładny w około 78% przypadków. Mają teraz model, który rozumie język potoczny i potrafi odgadnąć, na przykład, czy ktoś umrze młodo lub ile będzie mógł zarobić w ciągu swojego życia. Badanie pokazuje, że bycie chłopcem, problemy ze zdrowiem psychicznym lub praca wymagająca wysokich kwalifikacji może oznaczać krótsze życie, a zarabianie dużych pieniędzy lub przewodzenie innym ludziom może przedłużyć życie o lata. System life2vec traktuje każdą część historii Twojego życia jak fragmenty zdania, aby odgadnąć, co się wydarzy, na podstawie tego, co już się wydarzyło. Naukowcy opracowali nowy system sztucznej inteligencji o nazwie life2vec, który wykorzystuje dane z lat 2008–2016 do przewidywania prostych pytań, takich jak „śmierć w ciągu czterech lat?” dla dowolnej osoby. Co przerażające, w ponad trzech czwartych przypadków poprawnie odgadł, kto umrze do 2020 r. Sune Lehmann, główny badacz, twierdzi, że system nie jest otwarty dla opinii publicznej ani firm, aby spełnić standardy RODO i zapewnić bezpieczeństwo prywatnych informacji: „Aktywnie pracujemy nad sposobami bardziej otwartego udostępniania niektórych wyników, ale wymaga to należy przeprowadzić dalsze badania w sposób gwarantujący prywatność osób biorących udział w badaniu.” Raport opublikowano w czasopiśmie Nature Computational Science. Sune Lehmann, profesor na Duńskim Uniwersytecie Technicznym, wyjaśnił, jak działa life2vec. Powiedział, że jest podobny do modeli językowych, takich jak ChatGPT: uczy się na podstawie ogromnej ilości istniejących wcześniej danych pisanych, z tą różnicą, że life2vec uczy się na podstawie danych z życia ludzi. Zdania takie jak „We wrześniu 2012 roku Francisco otrzymał dwadzieścia tysięcy koron duńskich jako strażnik na zamku w Elsinore” lub „W trzeciej klasie szkoły średniej z internatem Hermiona uczęszczała na pięć zajęć fakultatywnych”. naukowcy otrzymali różne żetony. Wszystkie te fragmenty danych zostały zestawione ze sobą w odniesieniu do siebie.